welkom.
Fijn dat u mijn werk bezoekt. Ik hoop dat u geniet van hetgeen ik creëer.
Als beeldend kunstenaar leg ik mij voornamelijk toe op het maken van portretten en taferelen, maar de weg tot stillevens en landschappen staat open. In min of meer realisme, abstract, geheel of gedeeltelijk zwart wit, kleur, het doel blijft hetzelfde; een eigen interpretatie weergeven van de mens en omgeving die ik waarneem.
Ik houd van de ruwe structuur van canvas, de fijne vezel van papier en het zoeken naar verschillende mogelijkheden, te werken met diverse materialen en zo een verscheidenheid in resultaat te bewerkstelligen.
Mijn liefde voor klassieke muziek loopt synchroon met alles wat ik maak. Met alles wie ik ben en zal zijn. Ik kan niet uitleggen wat deze muziek voor mij betekent, anders dan dat geen enkele ademzucht zonder zuurstof kan, zo zou een leven zonder muziek voor mij een doods bestaan zijn; in zowel creatief als in elk ander opzicht.
Naast beeldend kunstenaar ben ik ook schrijver. Voor nu heb ik mij voornamelijk toegelegd op poëzie en non fictie.
Het mooie van de toekomst is dat van alles mogelijk is. Wie weet treffen wij elkaar opnieuw. Ergens. Zomaar. Bewust, gezocht of bij toeval. Met kunst als bindende factor, het leven als middelpunt en ontwikkeling in groei als baken aan de horizon.
jan van luyn.
2021
mijn verhaal.
Ik groeide op in een traditioneel gezin en veilig milieu. Het Drentse landschap gaf karakter aan mijn vroege jeugd en een toekomst in de zorg leek op mij te wachten.
Echter, begin jaren negentig van de vorige eeuw openbaarde zich een chronische ziekte, een zeldzame variant met een nog zeldzamere hevigheid. Streep door plannen. Overleven volgde.
Deze ziekte woekerde zeventien jaar door, veertien jaren daarvan was ik aangewezen op een rolstoel, bed en speciaal ontworpen stoel. Tien jaar lang zag ik weinig van de buitenlucht. Uitbehandeld verklaard.
En toen? Toen kwam het onverwachte, want het naderende einde bleek uiteindelijk een nieuw begin. Niet zo maar. Wel voor gestreden. Niet doorsnee, wel even natuurlijk als mijn drang naar leven was en is.
Herstel duurde vele jaren, doorzetten, knokken, lijden, afzien, opnieuw en opnieuw. Maar ik leerde mijzelf weer lopen en werd gezonder. Beetje bij beetje. Met klassieke muziek als mijn bloedstroom.
Pas in die periode ontdekte ik talent tot schilderen en schrijven en werd het maken van kunst mijn levensader.